Μια φθινοπωρινή βροχερή Καληνύχτα...

Σήμερα
προτού καλά ξημερώσει
άρχισε να βρέχει
Ετσι ξαφνικά ...
Ετσι ορμητικά...
Ετσι τρυφερά...
Οι σταγόνες
σαν τους χτύπους της καρδιάς
δυνατά,ασταμάτητα
ακολουθούσαν
το ζεστό ,διψασμένο
κάλεσμα της Γής.
Μαγεμένη
χάθηκα
μέσα στο ρυθμικό, λυτρωτικό άγγιγμα της βροχής...
και βρέθηκα
σ ένα Τόπο
που δεν έχει μνήμες
δεν έχει αναστολές
δεν έχει ερωτήματα
ούτε απαντήσεις...
Μόνο Ορμή !
μόνο Καρδιά !
Μόνο Αλήθεια!