Eναι σίγουρο πως οι εξωτερικές μορφές
με-μας γοητεύουν
αλλά οι σχέσεις που θέλω
ίσως και εσείς να θέλετε
να έχουμε
είναι εκείνες που μας εμπνέουν
που κινητοποιούν τις εντός μας δυνατότητες...
Εκείνες τις δυνατότητες που είναι έτοιμες να εκφραστούν
και που ούτε κι εμείς καλά ακόμα δεν τις γνωρίζουμε..
Ισως γι αυτό οι καλλιτέχνες είχαν πάντοτε την μούσα τους
συνήθως υπαρκτή
αλλά και ιδεατή
αυτήν την αέρινη πνοή
που την λέμε Εμπνευση...
Και μπορεί να έχουμε έλθει σ αυτόν τον όμορφο πλανήτη
με τις τόσες διαφορετικές μορφές
για να μάθουμε μέσα απ αυτές
αλλά και για να καταφέρουμε να αντιληφθούμε
την Ουσία που φέρουν εντός τους
την Ουσία που υπάρχει εντός μας ...
Ενας άπέραντος κόσμος Κοινωνίας
γεμάτος ομορφιά ,αλληλοκατανόηση
και Πύρινη φλόγα για εξέλιξη.
Πόσο φυλακισμένοι παρόλα αυτά είμαστε στο εγώ μας
ώστε να μην μπορούμε να δούμε
την δυνατότητα της Κοινής μοίρας και πορείας?
Ετσι δενόμαστε με πρόσωπα και καταστάσεις που δεν μπορούν πλέον να μας οδηγήσουν σ αυτό που η ψυχή μας αποζητά.
Από την άλλη ευτυχώς
είναι αρκετές φορές που συνειδητοποιούμε τί κάνουμε
και δίνουμε στον εαυτό μας και στους γύρως μας
την δυνατότητα της Αλλαγής..
Ετσι μιά παλιά σχέση
παρόλο που εξακολουθούμε
ν αγαπάμε τα πρόσωπα
δεν μας κάνει πιά...
Οσο πιό κοντά και πιό συχνά ερχόμαστε σ επαφή με την εντός μας Ουσία
τόσο δεν μπορούμε πλέον
παρά να Επιλέγουμε ανθρώπους και μορφές (δουλειά,δραστηριότητες)
που θα κομίζουν αντίστοιχες ενέργειες
που μαζί με τις δικές μας
θα δημιουργούν Αρμονία και θα ακολουθούν τη Ροή..
Γιατί η Ζωή προχωρά
η εξέλιξη προχωρά
άσχετα απο τις δικές μας θελήσεις ή φόβους..
Οσο εμμένουμε σε ανθρώπους και ιδέες
που μας φυλακίζουν στις ίδιες πεποιθήσεις, συμπεριφορές και ανασφάλειες
τόσο μένουμε στάσιμοι ,ακινητοποιημένοι,φοβισμένοι ,αδύναμοι.
Εκεί είναι που αρχίζουμε να αμφιβάλουμε
για τις γεμάτες "ασφαλεια" επιλογές μας
που αντί να μας γεμίζουν χαρά
μας κάνουν συνήθως να ασφυκτιούμε,να πνιγόμαστε, να αρρωσταίνουμε...
Αξίζει λοιπόν
να εγκαταλείπουμε ότι δεν βοηθά την ανάπτυξή μας
Αξίζει να υποστηρίζουμε την Συνειδητότητα που έχουμε μέχρι σήμερα κερδίσει
και μέσα από αυτήν
να ανακαλύπτουμε τους κατάλληλους ανθρώπους και τις κατάλληλες συνθήκες..
Ετσι κάθε αποχαιρετισμός
που μας βοηθάει να ακολουθήσουμε
την Α-λήθεια μας (Αλήθεια:απουσία λήθης)
δεν θάπρεπε νάχει πόνο
παρά μόνο χαρά
γιατί μας βγάζει απο την στασιμότητα
και μας οδηγεί στην Ελευθερία.
με-μας γοητεύουν
αλλά οι σχέσεις που θέλω
ίσως και εσείς να θέλετε
να έχουμε
είναι εκείνες που μας εμπνέουν
που κινητοποιούν τις εντός μας δυνατότητες...
Εκείνες τις δυνατότητες που είναι έτοιμες να εκφραστούν
και που ούτε κι εμείς καλά ακόμα δεν τις γνωρίζουμε..
Ισως γι αυτό οι καλλιτέχνες είχαν πάντοτε την μούσα τους
συνήθως υπαρκτή
αλλά και ιδεατή
αυτήν την αέρινη πνοή
που την λέμε Εμπνευση...
Και μπορεί να έχουμε έλθει σ αυτόν τον όμορφο πλανήτη
με τις τόσες διαφορετικές μορφές
για να μάθουμε μέσα απ αυτές
αλλά και για να καταφέρουμε να αντιληφθούμε
την Ουσία που φέρουν εντός τους
την Ουσία που υπάρχει εντός μας ...
Ενας άπέραντος κόσμος Κοινωνίας
γεμάτος ομορφιά ,αλληλοκατανόηση
και Πύρινη φλόγα για εξέλιξη.
Πόσο φυλακισμένοι παρόλα αυτά είμαστε στο εγώ μας
ώστε να μην μπορούμε να δούμε
την δυνατότητα της Κοινής μοίρας και πορείας?
Ετσι δενόμαστε με πρόσωπα και καταστάσεις που δεν μπορούν πλέον να μας οδηγήσουν σ αυτό που η ψυχή μας αποζητά.
Από την άλλη ευτυχώς
είναι αρκετές φορές που συνειδητοποιούμε τί κάνουμε
και δίνουμε στον εαυτό μας και στους γύρως μας
την δυνατότητα της Αλλαγής..
Ετσι μιά παλιά σχέση
παρόλο που εξακολουθούμε
ν αγαπάμε τα πρόσωπα
δεν μας κάνει πιά...
Οσο πιό κοντά και πιό συχνά ερχόμαστε σ επαφή με την εντός μας Ουσία
τόσο δεν μπορούμε πλέον
παρά να Επιλέγουμε ανθρώπους και μορφές (δουλειά,δραστηριότητες)
που θα κομίζουν αντίστοιχες ενέργειες
που μαζί με τις δικές μας
θα δημιουργούν Αρμονία και θα ακολουθούν τη Ροή..
Γιατί η Ζωή προχωρά
η εξέλιξη προχωρά
άσχετα απο τις δικές μας θελήσεις ή φόβους..
Οσο εμμένουμε σε ανθρώπους και ιδέες
που μας φυλακίζουν στις ίδιες πεποιθήσεις, συμπεριφορές και ανασφάλειες
τόσο μένουμε στάσιμοι ,ακινητοποιημένοι,φοβισμένοι ,αδύναμοι.
Εκεί είναι που αρχίζουμε να αμφιβάλουμε
για τις γεμάτες "ασφαλεια" επιλογές μας
που αντί να μας γεμίζουν χαρά
μας κάνουν συνήθως να ασφυκτιούμε,να πνιγόμαστε, να αρρωσταίνουμε...
Αξίζει λοιπόν
να εγκαταλείπουμε ότι δεν βοηθά την ανάπτυξή μας
Αξίζει να υποστηρίζουμε την Συνειδητότητα που έχουμε μέχρι σήμερα κερδίσει
και μέσα από αυτήν
να ανακαλύπτουμε τους κατάλληλους ανθρώπους και τις κατάλληλες συνθήκες..
Ετσι κάθε αποχαιρετισμός
που μας βοηθάει να ακολουθήσουμε
την Α-λήθεια μας (Αλήθεια:απουσία λήθης)
δεν θάπρεπε νάχει πόνο
παρά μόνο χαρά
γιατί μας βγάζει απο την στασιμότητα
και μας οδηγεί στην Ελευθερία.
Σχόλια