Μια φθινοπωρινή βροχερή Καληνύχτα...

Ενα Λευκό χαρτί.. Επάνω του δεν υπάρχει Τίποτα.. αλλά ταυτόχρονα αυτό το Τίποτα μπορεί "εν δυνάμει" να περικλείει τα Πάντα!! Κάθε φορά που η πένα μας, αποτυπώνει σκέψεις ή συναισθήματα επάνω σε ένα λευκό χαρτί, ένα "μέρος" κατανόησης παίρνει Μορφή, αποκτά Υπόσταση! Η Αποτύπωση έκφράζει πάντα ένα μέρος.. Η μή Αποτύπωση : ενα λευκό χαρτί ,ένα άδειο μυαλό ,εκφράζουν την Δυνατότητα.. περιέχουν τα Πάντα!! Μέσα από την Εκφραση -Ανάλυση ,οδεύουμε προς την Σύνθεση... Δεν υπάρχει Δρόμος χωρίς δύο Κατευθύνσεις.. Η μία Κατεύθυνση δείχνει την Διαδρομή και η άλλη Κατεύθυνση την Επιστροφή.. Ισως γι αυτό λέγεται πώς " Δεν χρειάζεται τίποτα αλλο ,απο το να Θυμηθούμε" ...