Μια φθινοπωρινή βροχερή Καληνύχτα...

Η  "Ενηλικίωση" δεν συμβαδίζει με καμμιά άλλη "αγκαλιά"

εκτός απο αυτήν , με τον ίδιο μας τον Εαυτό..

Σίγουρα "κάτι" συμβαίνει στον καθένα μας ,μέσα του ,που γι αυτό το "κάτι",γι αυτές τις εσωτερικές διεργασίες, ακόμα κι αν δεν τις γνωρίζουμε ποιές είναι,Οφείλουμε να τον "κατανοούμε", όταν είμαστε έτοιμοι να του εναντιωθούμε ή να του παραπονεθούμε... 

Ενας ολόκληρος κόσμος μέσα μας..

Συνήθως ασυντόνιστος..άλλοτε απαιτητικός και μάλλον  πονεμένος ,άλλοτε αλαζώνας ή υποταγμένος, ή μίζερος..

Κάθε κομμάτι εντός μας  βρίσκει την δύναμη,δύναμη έλλειψης κι όχι πληρότητας συνήθως ,και απαιτεί την υπεροχή και το "δίκιο" του ..

Ζώντας σε ένα Σώμα - Κόσμο ανισορροπίας ,χωρίς τάξη και εναρμόνιση,δεν γνωρίζουμε τί και γιατί ζητάμε το κάθετί ,κάθε φορά...

Ποιός να φταίει για όλα αυτά?

Σίγουρα πρώτα από Ολους , Εμείς!!

 Το πιό εύκολο ,και αυτό συνήθως κάνουμε, είναι να κατηγορούμε τους Αλλους ,τους γονείς, την κοινωνία, την κακοτυχία.... και Ναί, εν μέρει φταίνε κι όλα αυτά ..Αλλά η Ζωή,  μάς "χαρίζεται"  ,σαν μιά  μοναδική ευκαιρία  "Δημιουργίας" ,σαν  η εξαιρετική δυνατότητα  να φτιάξουμε ο καθένας μας ,   ένα έργο Τέχνης , με τα δικά μας Οράματα με τα δικά μας Χέρια..

Και εμείς ζούμε σαν να μην το έχουμε κάν αντιληφθεί....

Η ευθύνη λοιπόν για τον ίδιο μας τον Εαυτό, για την Ακεραιότητά και την Αρμονία του, ή την Δυσαρμονία και την Κακοτυχία του, ίσως είναι το πιό δύσκολο έργο που έχουμε να αναλάβει σε αυτή τη Ζωή, το πιό επίπονο και το πιό μοναχικό, αλλά και το πιό δημιουργικό και το πιό σπουδαίο!!

Δυστυχώς όμως , ,προκειμένου να αισθανόμαστε "ασφαλείς"  ή να μην είμαστε μόνοι, προτιμάμε να βρισκόμαστε σε κακές σχέσεις..

Προτιμάμε να ξημεροβραδιαζόμαστε σε δουλειές , που μας αγχώνουν ,που μας κουράζουν, που δεν μας ταιριάζουν ( όχι μόνο για να βγάλουμε τα πρός το ζείν) αλλά κυρίως για να έχουμε μιά "Ταυτότητα" ή για  να καλύπτουμε τον Χρόνο ,που τόσο πολύ φοβόμαστε..

Ακόμα και η μοναξιά ,πολλές φορές επιλέγεται απο Φόβο..

Και ο μεγαλύτερος απο Ολους τους Φόβους ,η Αλήθεια!! 

Κυρίως για τον ίδιο μας τον Εαυτό!!

Μόνο που τίποτα Εκεί Εξω ,στην προσπάθεια να ξεδιπλώσουμε την Υπαρξή μας , δεν μπορεί να γίνει ισορροπημένα,  αν  δεν τολμήσουμε να τακτοποιήσουμε "τα του Οίκου μας".. 

Ο πιό μεγάλος εχθρός μας, είναι και θα είναι  πάντα ,ο Εαυτός μας!!! 

Αντί λοιπόν να χάνουμε τόση ενέργεια (στην ουσία ,την ίδια μας τη ζωή) στο να υπερασπιζόμαστε τα "άναρχα" κομμάτια του Εαυτού μας... Ας αρχίσουμε να τα "Φωτίζουμε" ,να τα Βλέπουμε, να τα Παρατηρούμε ,να τα Εναρμονίζουμε , να τα Θεραπεύουμε!! 

"Ισως ,το να επιστρέψουμε στον Οίκο μας , δεν σημαίνει να πάμε κάπου αλλού,αλλά μάλλον συνεπάγεται, να φέρουμε το Φώς ,εκεί όπου ήδη διαμένουμε.."

Π.