Τί είναι λοιπόν αυτό που ζητώ?

Σέρνομαι στο παράθυρο και βλέπω τη νύχτα βουβή ν’ απλώνεται και να με περικυκλώνει. 
Τα δένδρα κοιμούνται.... πάνω το φεγγάρι αγρυπνεί.
Ακούω την ελαφρά αναπνοή που στον ύπνο τους κάνουν τα ρόδα. 
Σκύβω το κεφάλι μου αγκαλιασμένο από τη νύχτα κι ακούω τη σιωπή και συλλογούμαι.
Τ’ είναι λοιπόν εκείνο που ζητώ;
- Ν. Καζαντζάκης. -