Πλήρης Απόσπαση-Απόλυτη Παρουσία

Ικαρία  Φωτογραφία απο την Ιωάννα Μακρίδου

Αυτές οι περιπλανήσεις του Καλοκαιριού.. Περιπλανήσεις ,σε μικρογραφία ,Ζωής...μου πρόσφεραν την δυνατότητα και τη Χαρά της Αλλαγής και της Αναζήτησης..αλλά ταυτόχρονα μου υπενθύμησαν και την θλίψη του αποχωρισμού απο Ανθρώπους και Τόπους..

Σκεφτόμουν πως θα ήθελα να καταφέρω να "ρέω".. να πηγαίνω με χαρά όπου  η Ζωή με καλεί αλλά και με την ίδια χαρά να αφήνω πίσω μου ,ότι μέχρι τώρα με αγκάλιαζε και το αγκάλιαζα...

Η σκέψη μου πήγε στο παρελθόν ,σε προγόνους αγαπημένους, σε πρόσωπα καθοριστικά που έφυγαν, όπως ο Παπούς και ο Πατέρας ,πρόσωπα Πρότυπα ,αλλά και σε Ολους όσους πέρασαν απο την ζωή μου , μα και σε Τόπους αγαπημένους ,Τόπους "φωλιές"των παιδικών μου χρόνων, που αναγκάστηκα να αποχωριστώ ..

Κάπως έτσι σκέφτηκα, αρχίζει η εκπαίδευση ,να τα αφήνουμε όλα με Αγάπη και Ευγνωμοσύνη ,γιά ολα όσα μας προσέφεραν και να προχωρούμε...

Κι Ομως ακόμα κάθε Αλλαγή ματώνει..

Στον νού μου εμφανίστηκε μια ελικοειδής άλισος με κύκλους ,κύκλους εμπειρίας και ζωής που τους διαβαίινουμε,  που αποκτούμε  την εμπειρία και μετά τους εγκαταλείπουμε και συνεχίζουμε στους επόμενους.

Αναγνώρισα καθαρά την Δύναμη της Θέλησης της Ψυχής για την αναπόφευκτη πορεία πρός τα Εμπρός αλλά και Δύναμη της Αδράνειας της Προσωπικότητας , να θέλει να παραμείνει στους εκάστοτε κύκλους -σταθμούς.

Τόσοι άνθρωποι ,καταστάσεις ,τόποι...  που ζήσαμε ,που μεγαλώσαμε που  ζυμωθήκαμε μαζί  τους ,είναι πλέον παραελθόν!!

Ενα όμως παρελθόν που  έχει συμπεριληφθεί στο Προσωπικό και Συλλογικό γίγνεσθαι.

Τίποτα δεν χάνεται !Ολα  ενσωματώνεται στο καινούριο!

Οι Ψυχολογικές -φοβικές μας ανάγκες και εμμονές ,να κρατήσουμε Σχέσεις και Καταστάσεις αναλίωτα .. είναι τόσο ενάντιες στο Ρυθμό της Ζωής ,που μόνο Δυσαρμονία Ψυχική και Σωματική ,μπορούν να προκαλέσουν.

Αντίθετα η Επίγνωση ότι κάθε στιγμή περικλείει όσα έχουμε μέχρι τώρα ζήσει,αλλά δινητικά καο όλα όσα θα ζήσουμε ..

Αυτή η Συνειδητοποίηση,  αν καταφέρουμε να γίνει Βίωμα ,Αυτόματη Διεύρυνση-Φώτιση..

Τότε η κάθε στιγμή,ο κάθε κύκλος , θα βίώνεται πιό καθαρά, πιό Μοναδικά ,πιό Ολοκληρωμένα ,χωρίς τον "τεμαχισμό' που υφίσταται απο τον Κατώτερο -αγχωτικό Νού μας...

Αισθάνομαι πως υπάρχει μιά Κατάσταση Συνείδησης που ακριβώς επειδή Υπερβαίνει τα Παντα ,μπορεί και να Συμπεριλλάβει τα Πάντα!!

Μέσα σε αυτήν την Ενότητα -Ολοκλήρωση ,δεν έχουν πλέον θέση ο Φόβος ,Η Ανασφάλεια ή η Αμφιθυμία .. Υπάρχει μόνον Πληρότητα και Παράδοση...

Ενώ η ταύτιση με τις εκάστοτε μορφές, ελατώνει την Θέαση,περιορίζει την Αντίληψη..

Ετσι η άσκοπη παραμονή μας , στο εκάστοτε στγκεκρμένο, αγαπητό η μή ,καταντάει ηθελημένη Φυλακή ,Εγλωβισμένη Ενέργεια.

Αυτή μας η άρνηση να αφήσουμε και να αφαιθούμε ,να προχωρήσουμε στην Αλλαγή ,μας τρομάζει τόσο, που όταν  η ίδια η Ζωή ,αφού εμείς δεν το τολμούμε, μας την  επιβάλλει. 

Τότε αναπόφευκτα η αντίδρασή μας είναι μεγάλη ,το ίδιο και ο πόνος.

Γίνεται άραγε να ζούμε και τταυτόχρονα να μην Ζούμε?

Εννοώ να είμαστε τόσο Εντός στην ουσία ,στον παλμό των Πάντων και ταυτόχρονα τόσο Εκτός ?

Εκ  των υστέρων διαβάζοντας στο βιβλίο "Υπηρετώντας την Ανθρωπότητα", μένω στα λόγια του Διδάσκαλου Θιβετανού απο την "Μαθητεία στην Νέα Εποχή 1," σελίδα 99

"Ενα απο τα πρώτα μαθήματα που πρέπει να κατακτήσουν όσοι εκγυμνάζονται για μύηση.είναι εκείνη η δύσκολη στάση που επιτρέπει την ορθή δραστριότητα της προσωπικότητας και το πραγματικό ενδιαφέρον στις προσωπικές υποθέσεις και ¨ομως ταυτόχρονα δεν επιτρέπει σε τίποτε προσωπικό να παρεμβαίνει στην υποκειμενική πνευματική ζωή ,στην Υπηρεσία και στην Εκπαιδευση που δίνεται για την προετοιμασία της μύησης .."

" Εν τω Κόσμω, αλλά ουχί  εκ του Κόσμου" έλεγε ο Χριστός

"Τα πάντα Ρεί" δίδασκε ο Ηράκλειτος

" Εν ΟΪδα ,οτι ουδέν οίδα " υποστήριζε Ο Σωκράτης

Σε Ολα αυτά τα Σπουδαία Λόγια, διακρίνουμε την έννιοια της Απόσπασης.

που οδηγεί ,στην  Αέναη Ροή -  στην συνεχή Εξέλιξη

Στην κατάσταση  εκείνη που μας επιτρέππει να είμαστε αφοσιωμένοι σε κάτι, αλλά η συνείδησή μας ,να μην είναι μόνο σε αυτό το κάτ, αλλά Παντού.

Αυτή είναι μιά πληρέστερη και Φωτεινότερη Προσσέγγιση.

 ..

Η Πλήρης Απόσπαση και  Ταυτόχρονα η Απόλυτη Παρουσία!!!

Ακόυγεται παράδοξο αλλά αισθάνομαι πως Ετσι Είναι!!

Βέβαια για τους περισσότερους από εμάς, ίσως να είναι αναπόφευκτη η πορεία απο το στάδιο της εμμονής -παραμονής για πολύ καιρό στο εκάστοτε 'συγκεκριμένο"".σ αυτή την ευχαρίστηση του μικρού εαυτού να  μην αφήνει εύκολα ότι έχει καταφέρει να κατακτήσει ,Υλικό ή Πνευματικό 

και τελικά η αποδέσμευση να έρχεται αργά , με σύγκρουση και πόνο.

Ο Σωκράτης με την μέθοδό του της' Μαιευτικής ' , αυτό προσπαθούσε να δώσει στους ανθρώπους να κατανοήσουν.

Τους οδηγούσε με , τις ερωτήσεις που τους έθετε να αμφισβητήσουν αυτό που είχαν συυλλάβει και τους εδινε να καταλάβουν οτι ακόμα κι αυτό που με τόσο κόπο κατανόησαν , δεν ήταν ούτε το Υψιστο ούτε το Μοναδικό 

Τους έδειχνε πάντα τοον Δρόμο,την Ροή ,το Αέναο ,την Ατέρμονη πορεία προς την πνευματική Αλήθεια.

"Εριχνε φώς στις ατυταπάτες  και για αυτό γινόταν Απειλή, γινόταν η ενοχλητική φωνή που τελικά έπρεπε να φιμωθεί"

Πλήρης Απόσπαση λοιπόν και ταυτόχρονα Απόλυτη Παρουσία

                                         ή 

η Απόλυτη Παρουσία προυποθέτει,Πλήρη Απόσπαση !!!

Π.Ο  .