Μέσα στην Αγάπη είμαστε Ενα ...

" There is no love greater 

than Love , with no object 

For then 

You 

have become 

Love itself "

Rumi 

Ακόμα κι αν έχουμε ζήσει πολλές ζωές στο παρελθόν 

και ίσως ζήσουμε κι άλλες τόσες στο μέλλον

Ακόμα κι αν αντιληφθούμε πληρέστερα το θαύμα της Ζωής

αυτό το μικρό κομμάτι Αιωνιότητας 

που θα  μας αναλογεί κάθε φορά

είναι το  Τώρα !!

Τι διαλέγουμε να έχει αυτό το Τώρα μας?

Πόσες στιγμές αυτού του Τώρα τις Θυσιάζουμε

με το βασανιστικό άγχος της προσωπικής μας επικράτησης..και ευχαρίστησης .. 

αγνοώντας Ολους τους άλλους...

Ακόμα κι αυτοί που λέμε πως "αγαπάμε'" ,είτε το κάνουμε συνειδητά ή ασυνείδητα

 φροντίζουμε κυρίως 

να μας υπηρετούν,

Μιά φροντίδα κάθε ημέρα για εμάς

και μιά ίδια ακριβώς για τους Αλλους.

Ισως μιά τέτοια προσφορά μας τρομάζει περισσότερο απο οτιδήποτε..

Η Ισότητα ,η Ανιδιοτελής ένωση με την Φύση ,με τον συνάνθρωπο,με τον ίδιο μας

 τον Ουσιαστικό Εαυτό...

Το Εμείς φαίνεται παρηγοριά όταν το χρησιμοποιούμε με όρους ιδιοτέλειας 

αλλά φαντάζει τρομερά Απειλητικό , για τον μικρό εγωιστικό εαυτό μας ,

όταν το πλησιάσουμε  με όρους Ισότητας,  Ενότητας και πλήρους Ανιδιοτέλειας

Ο Φοβερότερος μας Εφιάλτης είναι να βάλουμε   για λίγο ,πόσο μάλλον για πάντα ,

στην άκρη 

τις ανάγκες μας και τις απαιτήσεις μας .. 

Παρόλη όμως την αγωνία να διατηρήρουμε την "εικόνα" μας .που την περιφέρουμε στην κοινωνία 

 και τον πόνο και τον διχασμό που η διατήρησή της μας προκαλεί...

ξεχνάμε ότι και Ολοι οι άλλοι άνθρωποι τις ίδιες ανάγκες έχουν 

και αντί να δίνουμε Αγάπη , Συμπόνια και Κατανόηση 

σκορπάμε ανταγωνισμό και μίσος 

Δυστυχώς με την όποια σκληρότητά 

 φερόμαστε στους αλλους

που ουσιαστικά  η σκληρότητα αυτή ,είναι ο φόβος να μην χάσουμε τον "εαυτό" που αναγνωρίζουμε σαν σημαντικό εαυτό μας... ,

και με τους κραδασμούς που επέμπουμε ,

με την ίδια σκληρότητα αναταποκρίνεται και η Ζωή... απέναντί μας 

Αυτό που φοβόμαστε

 μας συμβαίνει ''

Αυτό που σκεπτόμαστε για τους αλλους,  ίσχύει συνήθως και για Εμάς

Δεν έχουμε αντιληφθεί ότι 

Ζούμε σε έναν απέραντο Ωκεανό Αλληλεπίδρασης .. 

κι εμείς κρυβόμαστε ,στις ασφυκτικές  διαστάσεις των Δωματίων 

 και των Προσωπείων  μας..

Δεν συνειδητοποιούμε πως Εμείς οι "τυχεροί" 

δεν μπορούμε να ξεφύγουμε 

από τις συνέπειες  του πόνου  που προκαλέσαμε

ή της αδιαφορία ς που επιδείξαμε... 

Ας πάμε  λοιπόν Τώρα  

βαθειά μέσα στην Καρδιά μας 

 ας ανακαλύψουμε και ας ανασύρουμε

τους σπόρους της Αγάπης 

που Ολοι έχουμε εντός μας 

.

..Ας τους σκορπίσουμε στον Ανεμο της Γής

να Φυτρώσουν και να Καρποφορίσουν

την Αγάπη, την  Ειρήνη και την Συμπόνοια !!

Ας Δούμε και ας αποδεχθούμε  τις αδυμναμίες μα ς 

και τότε

 θα λάμψει η Δύναμή μας!!

Είμαστε Ολοι Αδύναμοι και Ολοι  Δυνατοί

 Μέσα την Αγάπη είμαστε ΕΝΑ

Π.Ο