Η μαγεία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας

Βροτός στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα
σημαίνει θνητός
Μ- βροτός Το μ γίνεται β
σαν μ είναι μορτός, εξού και το ξένο mεr-πεθαίνω
Το βροτός προέρχεται απο το ρήμα βιβρώσκω που σημαίνει κατά βρο χθίζω
Τρώω σάρκες και κυριολεκτικά και μεταφορικά...
Η ρίζα χθ έχει συνάφεια με το χθόνιο
¨Αμβροτοι τώρα είναι οι Αθάνατοι
Α στερητικό και βροτός και ανάμεσα το γράμμα Μ που είναι ένα κρυμμένο Ν
Το Ν είναι πάντα σύμβολο του Νού
Ετσι Αμβροτοι είναι αυτοί οι οποίοι δια του νοός,ανηψούμενοι στο Ανώτατο Νοητικό πεδίο
 δεν τρέφονται με σάρκες
Εξού και η τροφή των θεών η Αμβροσία