Από την Επανάσταση στην Ανάσταση
ή
Η Αναπόδραστη Πορεία προς την Απελευθέρωση της Συνείδησης
Τι είναι άραγε κακό ? Τι καλό τι αναγκαίο?
Κάθε εκδήλωση που ξεπροβάλλει σε Ατομικό ή Ομαδικό επίπεδο δεν εκφράζει παρά την ποιότητα αυτών που την δημιουργούν..Το συνειδησιακό υπόβαθρο λοιπόν ενός ατόμου ή μίας ομάδας, δημιουργεί καταστάσεις αρμονίας ή δυσαρμονίας καλού ή κακού..
Έτσι κάθε εκδηλωμένη πράξη ίσως να είναι "αναγκαία" την εκάστοτε χρονική στιγμή...
Μέσα απο την επαφή , με το "καλό" ή με το "κακό", ο άνθρωπος θα πονέσει, θα αντιδράσει,θα κινητοποιηθεί, θα αλλάξει θέσεις , θα εξελιχθεί..
Το πόσο γρήγορα ή αργά συμβαίνει μία εξέλιξη είναι και πάλι θέμα του ίδιου του ατόμου ή της ομάδας. Όσο περισσότερο "δεμένοι' είμαστε με πεποιθήσεις ,θέσεις ,απόψεις ..τόσο πιο δύσκολη είναι το άνοιγμα προς το καινούριο ,το ευρύτερο το αληθές , το ελεύθερο..
Έτσι κάποια στιγμή θα έρθει η επανάσταση, η Αντίδραση απέναντι σε καθετί που αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε σαν άδικο ή δυσαρμονικό
Η Επανάσταση λοιπόν είναι συνειδησιακό σημείο της διαδρομής. Σωστή ή λάθος ..σίγουρα "αναγκαία" και σημαντική, σαν ένα σημαντικό βήμα προς την Αλλαγή.
Στην Επανάσταση αντιδρώ, έρχομαι σε σύγκρουση με καθετί που θεωρώ ότι με δεσμεύει..
Στην πραγματικότητα τον διχασμό και την σύγκρουση που έχω εντός μου εκφράζω και προς τα έξω.
Είμαι σε θέση να δώ ένα μέρος της Αλήθειας και να διεκδικήσω ένα ευρύτερο κομμάτι της , μέσω όμως διαμάχης
Ποιός όμως αντιδρά ? Σίγουρα μία όψη της δομημένης προσωπικότητας που έχει ξαφνικά "ξυπνήσει"...
Και κάπως έτσι προχωρά ο άνθρωπος , η ανθρωπότητα, από αντίδραση , σε αντίδραση από ξύπνημα σε άλλο ξύπνημα ..αργά ,σταδιακά ,επίπονα..
Ίσως αυτό αντέχει η προκατειλημένη ,ανελεύθερη πλευρά του εαυτού μας , μικρές αποδράσεις από την "φυλακή " της..
τόσες όσες να μην πονέσει πολύ...
Ποιός Τολμά όμως να δραπετεύσει από αυτή την διαδικασία και να προχωρήσει από την Επανάσταση ενός διχασμένου εαυτού
στην Ολοκληρωτική Ανάσταση ?
Στην Ανάσταση που δεν χρειάζεται αντίδραση , που δεν αγωνιά, που δεν έχει φόβο, που δεν έχει καν αίτημα,ούτε πρόθεση ..
παρά μόνον Άφεση , ολοκληρωτικό "Άνοιγμα" προς την Ανώτερη θέαση
Αυτήν τη θέαση που έχει αισθανθεί με την Ψυχή και όχι με τον κατώτερο διαμορφωμένο νού..
Αυτήν την θέαση που της αφήνεται χωρίς να ζητά εγγυήσεις ή ανταποδώσεις για τον μικρό ξεχωριστό εαυτό..
Αφήνεται σε Αυτήν με την άγνοια ( εδώ λεχουμε αφήσει πλέον και την γνώση) και την αθωότητα ενός μικρού παιδιού
αλλά και με την Επίγνωση του θείου Σπινθήρα που φέρει εντός του
και που είναι θέση να ενωθεί μαζί Του
Εδώ δεν υπάρχει εγώ και εσύ
Εδώ Όλα είναι Ένα!!!
Εμπνευσμένο από την χθεσινή μας συνάντηση και από 3 λέξεις που ειπώθηκαν ..( πέρα από τα όσα άλλα φωτισμένα που ελέχθησαν) η μία από τον Γιάννη Χρυσουλάκη η λέξη Άνοιγμα και οι λέξεις Επανάσταση και Ανάσταση από τον Ιωάννη
Υ.Γ Και μιά μικρή αναφορά στην σπουδαία μας γλώσσα και στην ετυμολογία της
Αλήθεια - Αλη είναι η περιπλάνηση άρα Αλήθεια είναι η θεία περιπλάνηση
Επίσης με το Α ως στερητικό η Αλήθεια είναι απουσία Λήθης
Επανάσταση -περιέχει το ρήμα ίστημι που σημαίνει στέκομαι
έχει όμως και τις λέξεις επί , ανά και στάση
επί σημαίνει πάνω ή προς κάπου
ανά είναι πρόθεση και υποδεικνύει χρονική έννοια ,συνδέεται και με την έννοια κάθε
΄Στάση σημαίνει αυτό που συνήθως εννοούμε αλλά η στάση δηλώνει και τέλμα
Άρα Επανάσταση είναι η κατεύθυνση που μέσα στο χρόνο κινείται ενάντια στη στάση θέλοντας να επιφέρει αλλαγή,επαναπροσδιορίζει καταστάσεις ,πάει κόντρα
Η Ανάσταση τώρα φυσικά και αυτή προέρχεται από το ρήμα ίστημι και Ανά ή το επίρημα Ανω -Άνωθεν
Ανάσταση σημαίνει στέκομαι, κάθε φορά -σταθερά προς τα Άνω
Ανοιγμα απο το ρήμα οίγω -οίγννυμι και το αν που θα μπορούσε να είναι άνω
Το άνοιγμα είναι κι είναι μικρό κενό ανάμεσα σε 2 καταστάσεις ,2 πράγματα ,
Δεν είναι τυχαίο που ο Ιωάννης χρησιμοποιεί σαν την πλέον κατάλληλη την λέξη Ανοιγμα ανάμεσα στην αναπνοή και στην εκπνοή σε εκείνο το απειροελάχιστο που είναι δυνατή η επαφή με το Ιερό
Κι η λέξης Άνοιξη από την ίδια ρίζα προέρχεται όπου την Άνοιξη υπάρχει συνεχής αναγέννηση
Σχόλια