Κι ίσως αυτό είναι το ανείπωτο:
σαν κάποιος να κλαίει κάπου εκεί κοντά
κάποιος που δεν θα τον δείς ποτέ ξανά
κι ούτε κι αυτός ποτέ
θα σε ξανασυναντήσει.
Αλλά τα βράδυα γυρίζοντας
ανοίγετε μαζί
την ίδια πόρτα...
Τάσος Λειβαδίτης
σαν κάποιος να κλαίει κάπου εκεί κοντά
κάποιος που δεν θα τον δείς ποτέ ξανά
κι ούτε κι αυτός ποτέ
θα σε ξανασυναντήσει.
Αλλά τα βράδυα γυρίζοντας
ανοίγετε μαζί
την ίδια πόρτα...
Τάσος Λειβαδίτης
Σχόλια
και τις στιγμές της απουσίας=έλλειψης αλλά καιτις απεριόριστες δυνατότητες που πολλές φορές αγγίζουν την σφαίρα του όνείρου και του μεταφυσικού.
Γι αυτό μας γοητεύει η ποίηση γιατί μας ανοίγει τις πόρτες να επικοινωνήσουμε με ορατά και αόρατα.