Μια φθινοπωρινή βροχερή Καληνύχτα...

Οταν αντιμετωπίζουμε το σύνολο της Ζωής
με Καχυποψία
Οταν θεωρούμε οτι Ολα και Ολοι
στέκονται απέναντί μας εχθρικά και ενάντια..
Τότε θάπρεπε να αναρωτηθούμε
πόσο ισχυρά δομημένο είναι το Εγώ μας
η προσωπική μας Ταυτότητα
και το προσωπικό μας "Δράμα"...
Με μιά τέτοια στάση ,να διέπει το σύνολο της ζωής μας
το κάθετί "προσκρούει" επάνω μας
γιατί δεν του επιτρέπουμε να Αφομοιωθεί
και να Συμπεριληφθεί..
Ετσι ο Κόσμος
γίνεται πεδίο Αγωνίας και Πάλης..
Σε μιά τέτοια Κατάσταση
το ¨Ευρύτερο"..
αδυνατεί να Διεισδύσει και να Φωτίσει
το πεδίο της "Ορασής" μας...
να επιφέρει Γαλήνη και Ανάπαυση
στην τρικυμία του Εγώ μας...

Η απόλυτη Εξάρτηση - Ταύτιση _ Φανατισμός
με σχήματα ,μορφές και ιδέες
Δημιουργεί κρούση- αντίδραση
όταν εκφράζεται οτιδήποτε
δεν μπορούν, ως έχουν ήδη διαμορφωθεί
να Συμπεριλάβουν..
Στις έκάστοτε Κατανοήσεις μας
θάπρεπε να αφήνουμε πάντα
κάποιες "Πύλες" ανοιχτές..
να μπορούν να δεχτούν κάθετί Νέο
που θα τις Συμπλήρωνε, που θα τις Διεύρυνε..
Μόνο έτσι
θα Είμαστε Ικανοί
να Συμπλέουμε με την ¨Ουσία " των πραγμάτων
και δεν θα στεκόμαστε μόνο στις "Μορφές"
που κατά καιρούς η Ουσία έλαβε
για να εκφραστεί..
Μ αυτόν τον τρόπο
θα Της επιτρέπουμε
να απλωθεί σε Χώρο και Χρόνο
ακριβώς γιατί Εμείς
δεν την περιορίσαμε
σε μιά" Φυλακή"
άκαμπτης Κατανόησης...