Σε αναζήτηση της Προσωπικής μας Ακεραιότητας..

Οι πιό όμορφες και ουσιαστικές "συναντήσεις"
με τον Εαυτό μας και με τους Αλλους
συμβαίνουν όταν λείπει ο Φόβος..
Οταν μοιραζόμαστε τον "πραγματικό μας εαυτό"..
όταν πετάμε τις Μάσκες
όταν παύουμε να παίζουμε Ρόλους..
Ενα Προσωπείο ,κρύβει όντως
αυτό που πραγματικά συμβαίνει..
και έτσι μπορούμε να προσποιούμαστε
ότι δεν υπάρχει πραγματικά..
Μπορούμε να δραπετεύουμε
από την Ευθύνη, να το αντιμετωπίσουμε..
Οτι όμως το αφήνουμε, χωρίς να τολμάμε να αναμετρηθούμε μαζί του..
ενώ καταφέρνουμε και του στερούμε
την Εξωτερική του Παρουσία
του την ισχυροποιούμε Εντός μας..
Το κάνουμε "Θηρίο"
που στην προσπάθειά του να εκφραστεί..να εκτονωθεί
δεν μας αφήνει ποτέ ήσυχους..
σαν ένα ηφαίστειο που σιγοβράζει
που μας απειλεί συνεχώς
με την κρυφή Παρουσία του
με την απειλή της έκρηξής του..
Είναι τόσος ο Φόβος
να δούμε βαθειά και ειλικρινά τι πραγματικά συμβαίνει
που επιλέγουμε να βιώνουμε Αυταπάτες και συνεχείς Ματαιώσεις..
Οτι όμως δεν έχει ολοκληρωθεί
επανέρχεται ξανά και ξανά..
Οτι δεν εξελίσσεται και δεν ανανενώνεται
καταλήγει να βαλτώσει, να αρρωστήσει
και να "πεθάνει"..
Οι "Δρακοι" της Ζωής μας
είναι εκεί..
για να μας δείξουν
Ολα τα σημεία του εαυτού μας
με τα οποία πρέπει να έρθουμε σε επαφή..
Ολα τα κομμάτια που Φοβούνται..
Ολες τις πληγές
που δεν έχουμε ακόμα επουλώσει..
Βρίσκονται εκεί
οχι για να μας καταστρέψουν
αλλά για να μας "Σώσουν"
να μας "Ελευθερώσουν"..
και να μας Οδηγήσουν
απο την Ανεπάρκεια
στην Ακεραιότητα..