Αυταπάτες....

Φεύγουμε μακρυά, γιατί δεν μπορούμε να χειριστούμε τις ανοιχτές μας πληγές.. Γυρνάμε ξανά και ξανά να μοιραστούμε αποδοχή, να ομολογήσουμε σιωπηλά την μηδαμινότητά μας.. Μικροί μπροστα στο μεγαλείο της Υπαρξης, ονειρευόμαστε ξανά και ξανά καινούρια ταξίδια, κρατώντας όμως τα ίδια πανιά .. Ποιός ξέρει λέμε.. Ισως αυτή τη φορά, την ξεγελάσουμε τη Ζωή και καταφέρουμε να ζήσουμε αληθινά.. έστω για λιγο..