Μια φθινοπωρινή βροχερή Καληνύχτα...

Υπάρχουν "Τόποι" που ακτινοβολούν απίστευτη Ομορφιά και Ισορροπία.. Τόποι γεμάτοι Ιστορίες απλών Ανθρώπων αλλά και Ηρώων.. Τόποι που καταφέρνουν, παρόλο το πέρασμα του χρόνου και εξακολουθούν να τιμούν τις Ρίζες και την Ιστορία τους.. Γκρίζες άγριες Πέτρες,κατάλευκοι Τοίχοι,κάτω απο το "ανελέητο" Φώς του Καυτού Ηλιου... Φώς τόσο Λαμπερό ,τόσο Καθοριστικό.. που δεν σου "επιτρέπει" να αφήσεις κανένα "ψεγάδι" στο πέρασμά σου.. Κι Ολα να καθρεφτίζονται στο Απέραντο Γαλάζιο της Θάλασσας.. Τέτοιοι Τόποι, σε πηγαίνουν βαθειά στις απλές καθημερινές ιστορίες των ανθρώπων ,σε συνδέουν με ανομολόγητους Καημούς και Ονειρα.. Ο Τόπος αυτός Εμπνέει... Οδηγεί στο Απέραντο της Φύσης,στο Ατέλειωτο του Ουρανού και της θάλασσας ,στο Αιώνιο Μέσα μας.. Να γιατί η Υδρα είναι η "Πατρίδα" μου!!! Μέσα στην αγκαλιά της..Ανακαλύπτω και Ακολουθώ .. την Ελευθερία της Ψυχής μου...