Μια φθινοπωρινή βροχερή Καληνύχτα...

Ξανά και ξανά

να προσπαθούμε 

να αποτυπώσουμε τις σκέψεις

να τις αχμαλωτίσουμε 

κι ετσι 

όποτε το επιθυμήσουμε 

 να μπορούμε να τις ανακαλούμε ..

Ποσα τετράδια ,πόσα χαρτιά

κρατούν τις στιγμές φυλακισμένες..

Τί ματαιοδοξία κι αυτή..

Η αναπότρεπη λες

 εμμονή

της καταγραφής..

Εως ότου έρθει η Φώτιση 

της Πανταχού Παρουσίας!
Π.Ο