Κόκκινος τοίχος...

Ταξίδεψε ...

και γύρισε...

Το σπίτι 

είχε απο καιρό 

αρχίσει

Να στενάζει..

Να ελπίζει..

να μείνει Αδειο...

 Αδειο απο Ολα...

Να ζωντανέψει ...

να γεννηθεί ξανά ..

και να βάψει επιτέλους..

κόντρα στην χλωμάδα του Ανέφικτου... 

Ενα Κατακόκκινο τοίχο!!!

Γυμνό ..

να θρηνήσει

για όσους έφυγαν.. 

Μα πιό πολύ

γι αυτούς που μένουν..

χωρίς να αλλάζουν...

Μαθαίνω πως ρωτάς τους άλλους ..

Τι κάνω...

Πόσο φοβόμαστε στ αλήθεια 

να αγγίξουμε το Ονειρο..

Μη το προδώσουμε...

Προτιμάμε να μείνει Ονειρο...

Ταξίδεψε και γύρισε..

Οχι δεν φοβάται το Αύριο ...

όπως νόμιζε...

Το ΤΩΡΑ

που ασφυκτιά φοβάται...

Ταξίδεψε.. 

και γύρισε..

φέρνοντας πίσω 

το μεγάλο Ισως.....

Π.Ο